Παρακολούθηση θεατρικής παράστασης
Πριν από λίγες μέρες είχαμε την ευτυχία να φιλοξενήσουμε στο σχολείο μας στα Κωνσταντινουπολίτικα Θεσσαλονίκης τον "Θίασο" του Δημήτρη Σακατζή με μια υπέροχη Παπαδιαμαντική θεατρική παράσταση που έδωσε ζωή σε τρία διηγήματα του κυρ-Αλέξανδρου, Της Κοκκώνας το σπίτι, τον Αλιβάνιστο και τον Αμερικάνο. Σε μια εποχή που οι αξίες παραπαίουν και η καλλιτεχνική δημιουργία ασθμαίνει η παράσταση αυτή ήταν στην κυριολεξία μια όαση. Ο αγαπημένος στους μεγαλύτερους Παπαδιαμάντης ήταν και είναι πάντα ένας "δυσανάγνωστος" και γι΄αυτό δυσνόητος λογοτέχνης για τις νεότερες γενιές εξαιτίας του δύστροπου και ανοίκειου χαρακτήρα της γλώσσας του. Όμως αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο για τη θεατρική ομάδα του κυρίου Σακατζή, αντιθέτως φαίνεται πως λειτούργησε ως πρόκληση. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί του "αναμετρήθηκαν" με τον μεγάλο λογοτέχνη κι αυτή η αναμέτρηση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η ιδιαιτερότητα της παράστασης εντοπίζεται στο ότι ο λόγος συνδυάστηκε με κίνηση και ήχο, πράγμα που σημαίνει ότι οι ηθοποιοί δεν έλεγαν απλώς, αλλά έδειχναν, δηλαδή ερμήνευαν το κείμενο μέσα από την κίνηση και την παντομίμα. Μια διαδικασία άκρως βιωματική και ζωντανή που έδωσε σάρκα και οστά σε ένα κείμενο που από μόνο του λειτουργεί μάλλον απωθητικά για τον ανυποψίαστο αναγνώστη. Ο Παπαδιαμάντης, λοιπόν, και οι ήρωές του ζωντάνεψαν μέσα από την εικονοποίηση του κειμένου, τις "γεμάτες" κινήσεις, μιμήσεις, γκριμάτσες, αλλά και τη μελωδικότατη παραδοσιακή μουσική και το τραγούδι της μουσικού της παρέας. Οι ήρωες ψυχογραφήθηκαν και ηθογραφήθηκαν με απόλυτα εύστοχο τρόπο, αφού οι ηθοποιοί απέδωσαν με ρεαλισμό ακόμη και τους γυναικείους ρόλους (και οι τέσσερις ηθοποιοί...άντρες). Οι μαθητές μας αντέδρασαν με ενθουσιασμό, γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα, μια και τέτοιου είδους θεάματα συνήθως δεν είναι ευπρόσδεκτα από τη νεότερη γενιά. Θεωρεί ευρηματικό τον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης "έστησε" τη διαδοχή των τριών διηγημάτων ώστε το ένα να φαίνεται ως φυσική συνέχεια του άλλου, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι ηθοποιοί άλλαζαν σε ανύποπτο χρόνο ρόλους και αμφίεση. Ακόμη και οι ηχομιμητικές τους κινήσεις και τα "ακροβατικά" τους καθόλου δεν ξένισαν, αντίθετα ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να δουν τα παιδιά τον Παπαδιαμάντη με "άλλο μάτι". Ευχαριστούμε τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς του αλλά και την υπέροχη μουσικό για την ευκαιρία που μας έδωσαν να ζήσουμε τον Παπαδιαμάντη και την ομορφιά των κειμένων του.
Με εκτίμηση
Ευαγγελία Βαρμπομπίτη
2ο ΓΕΛ Πυλαίας - Θεσσαλονίκη